Altijd geven, weinig ontvangen.

Terwijl iedereen van je gezin uitkijkt naar de vakantie met elkaar, heb jij dat anders. Er moet nog zoveel gebeuren. En heel eerlijk..? Je kijkt er niet naar uit. Maar ja, dat is toch gek om te zeggen? Dus zucht je diep, stapt voor de zoveelste keer over jezelf heen en je baalt. Dit is een herkenbaar gevoel dat je lamslaat.



Moeite om je grenzen aan te geven.

Terwijl je in de file staat, onderweg naar je werk, zucht je diep. Het wordt weer zo’n dag van zorgen en geven aan anderen. Je voelt je schuldig als je niet aan alle verwachtingen voldoet. Je wilt je grenzen aangeven, maar je doet het niet of te vaag. Stel dat ze daar wat van vinden...

Verantwoordelijkheidsgevoel.

Je staat weer op het punt om te vertrekken naar de zoveelste vergadering op je werk. Je voelt je leeg en uitgeput, maar je gaat toch door. Je voelt je verantwoordelijk voor wat er moet gebeuren. 
Dus neem je de extra taken op je, ook al besef je dat je er eigenlijk geen energie meer voor hebt. Je voelt je schuldig als je even tijd nodig hebt om op adem te komen. Je denkt dat anderen vinden dat je altijd beschikbaar moet zijn. De druk om aan verwachtingen van anderen te voldoen is verstikkend en je voelt je gevangen in een eindeloze cyclus van verplichtingen.  

En dan.... je kúnt niet meer!

De vele jaren van worstelen met je zelf eisen zijn tol. Lichamelijke klachten nemen meer en meer toe. Je hoofdpijn wordt steeds erger. Je schouders doen steeds meer zeer en je nek zit vast. Angsten en zorgen nemen toe, je gaat situaties mijden die je stress geven.
Het weerhoudt je ervan om je passie en dromen na te jagen, alsof je gevangen zit in jezelf. Je voelt onvermogen om jezelf te laten zien en ervaart hierdoor steeds meer spanning in je relaties met familie, vrienden en collega's. 

Hoe kom je hier ooit uit?